Choroba uchyłkowa jest schorzeniem, które powoduje powstanie malutkich kieszonek w ścianie przewodu pokarmowego, co może być zdiagnozowane i leczone przez gastroenterologa. Kieszonki te, nazywane uchyłkami, mogą pojawić się wszędzie, od przełyku do odbytu, ale najczęściej pojawiają się w jelicie grubym.

Same uchyłki nie powodują zwykle problemów ze zdrowiem, ale czasami dotyka je infekcja . To z kolei może prowadzić do zapalenia uchyłków – choroby, która może być przyczyną silnego bólu brzucha, mdłości i gorączki. Zapalenie uchyłków może również powodować inne poważne zaburzenia zdrowotne, w tym zapalenie otrzewnej, czyli zapalenie błony śluzowej wyściełającej jamę brzuszną.

Choroba uchyłkowa jest na ogół łagodna i dość często spotykana, i dotyczy ok. 30% osób powyżej 60-ego roku życia. Inne czynniki ryzyka to między innymi:

• palenie papierosów
• brak ćwiczeń fizycznych
• dieta o niskiej zawartości błonnika
• otyłość

Objawy choroby uchyłkowej

Większość osób mających chorobę uchyłkową nie jest tego świadoma. Często nie daje ona objawów i nie ma wpływu na proces trawienia. Niektórzy ludzie z chorobą uchyłkową mogą doświadczać wzdęć, skurczy brzucha, nagłego bólu, gorączki, biegunki lub zaparcia – tych samych objawów, które występują przy zespole jelita drażliwego.

Przyczyny choroby uchyłkowej

Choroba uchyłkowa zdarza się rzadko, jeśli dieta jest bogata w błonnik, zboża, owoce i warzywa, co doprowadziło naukowców i lekarzy do wniosku, że dieta uboga w błonnik powoduje, a przynajmniej przyczynia się, do powstania tego schorzenia. Sposób odżywiania się, który zawiera mało błonnika wymaga większego ciśnienia wewnątrz przewodu pokarmowego do przepychania jedzenia. Długie lata tego dodatkowego wysiłku prowadzą do powstania uchyłków.

Diagnozowanie choroby uchyłkowej

Większość ludzi z chorobą uchyłkową nie ma objawów, więc choroba ta jest zwykle odkrywana przez przypadek. Badania jelita grubego na obecność innych chorób przy użyciu zdjęcia rentgenowskiego z kontrastem barytowym lub badania przesiewowe, jak na przykład kolonoskopia, mogą ujawnić istnienie uchyłków.

Gastroenterolodzy zalecają regularne badania przesiewowe w kierunku raka okrężnicy po osiągnięciu 50-ego roku życia. Regularne kolonoskopie również mogą wykryć uchyłki.

Leczenie choroby uchyłkowej

Lekarze specjaliści zgadzają się, że najlepszym sposobem leczenia choroby uchyłkowej jest zapobieganie jej powstaniu. Sposobem na to jest unikanie zatwardzeń i zaparć poprzez odżywianie się pokarmami o wysokiej zawartości błonnika oraz dużą ilością owoców i warzyw. Taki sposób odżywiania ułatwia układowi trawiennemu jego pracę, przez co zapobiega zatwardzeniom i prowadzi do zdrowego jelita grubego.

Kiedy jednak uchyłki się już uformują, same z siebie nie znikną. Najprawdopodobniej, jeśli masz chorobę uchyłkową nie będziesz mieć objawów ani potrzebować leczenia. Jeśli jednak masz symptomy – bóle brzucha, wzdęcia lub zatwardzenia/zaparcia – podstawowy plan leczenia będzie często polegał na zwiększeniu ilości błonnika w diecie. Alternatywą jest suplement błonnika w postaci tabletek lub proszku. Lekarz specjalista może również przepisać leki zwiotczające mięśnie, żeby złagodzić skurcze w okrężnicy.

Jeśli nie jest leczona, choroba uchyłkowa może doprowadzić do zapalenia uchyłków. Możliwe powikłania to między innymi zapalenie, infekcja, krwawienie i niedrożność. Na szczęście choroba uchyłkowa nie powoduje raka.

Zapalenie uchyłków to poważniejsze zaburzenie, które powoduje miejscowy ból brzucha i tkliwość, nudności, gorączkę, wymioty, dreszcze lub zaparcia. Lekarz specjalista może leczyć łagodne przypadki tego schorzenia doustnymi antybiotykami, jednak poważniejsze przypadki mogą wymagać pobytu w szpitalu i antybiotyków dożylnych. W razie nawracających zapaleń uchyłków może być konieczna operacja w celu usunięcia części okrężnicy dotkniętej zmianami chorobowymi.

WAŻNE: Informacje tu zawarte stanowią jedynie wskazówki, a nie porady medyczne. Prosimy skonsultować się z odpowiednim lekarzem odnośnie swojego stanu zdrowia, gdyż tylko wykwalifikowany i doświadczony specjalista może dokonać trafnej diagnozy i zalecić odpowiednie leczenie.